تسریع درمان انواع زخم با شیوه جدید «ازن تراپی»
اوزون یکی از مشتقات گاز اکسیژن است.
استفاده از اوزون در درمان یا اوزون تراپی زخم (Ozone therapy) یک روش درمانی پزشکی جایگزین محسوب می شود.
در این روش درمانی برای بهبودی، گاز، مایع یا محلول اوزون دار را از طریق خوراکی،
تزریقی و یا پوست وارد بدن و یا موضع آسیب دیده می کنند.
در این مطلب به چگونگی تاثیر اوزون تراپی در درمان زخم می پردازیم.
برای مطالعه ی بیشتر در مورد درمان زخم می توانید به لینک زیر مراجعه کنید:
درمان زخم
تاریخچه ی اوزون تراپی زخم
اولین بار در سال ۱۸۵۶ یعنی ۱۶ سال پس از کشف اوزون، از این گاز برای ضدعفونی کردن اتاق عمل و وسایل جراحی استفاده شد.
در پایان قرن ۱۹ میلادی کشورهای اروپایی برای گندزدایی (از بین بردن باکتری و ویروس) آب آشامیدنی از اوزون استفاده کردند.
در سال ۱۸۹۲ مجله لانست مقاله ای را در مورد استفاده از اون برای درمان سل منتشر کرد.
همچنین گاز ازون در جنگ جهانی اول برای ضد عفونی کردن زخم سربازان استفاده می شد.
معمولا از این روش برای درمان سرطان، ایدز، اسکلروز چندگانه (MS)استفاده می شود.
بر خلاف استفاده گسترده از اوزون تراپی هنوز تعدادی از موسسات علمی معتبر این روش را موثر نمی دانند.
از سال ۱۹۸۵، بیشتر از پانزده کشور مجوز استفاده از ازن تراپی را صادر کرده اند.
تعدادی از موسسات گزارش کرده اند که از بین هزاران مورد اوزون تراپی در بیماران، مرگ یا واکنش جدی به اوزون دیده نشده است.
خواص گاز اوزون
اوزون دارای خواص باکتری کشی، قارچ کشی و بازدارندگی رشد ویروس است.
به همین دلیل از اوزون به عنوان ضدعفونی کننده ی زخم های مبتلا به عفونت استفاده می شود.
اوزون باعث تحریک گردش خون می شود.
در نهایت افزایش اکسیژن در سلول ها باعث افزایش انرژی و قدرت ترمیم آنها می شود.
روش های متداول درمان با اوزون
برای وارد کردن ازون به بدن از روش‌های متنوعی استفاده می‌شود که در زیر تعدادی از آنها ذکر می‌گردد.
- اوزونه کردن خون
دریافت ۵۰ تا ۱۰۰ میلی لیتر از خون بیمار و تزریق ازون به آن و باز تزریق خون به خود بیمار.
این کار خون را از باکتری‌ها و بیماری‌های عفونی عاری می‌سازد. - تزریق وریدی اوزون
در مورد روش تزریق مستقیم اوزون به خون تردیدهایی وجود دارد و احتمال آمبولی گازی را پیش‌بینی می‌کنند. - وارد کردن جریان گاز ازون به کولون از راه مقعد یا واژن
اوزون درمانی به روش تزریق مقعدی یا واژنی به مدت ۳۰ ثانیه، یک تا سه بار در روز در هفتهٔ اول انجام می‌شود.
لوله ی بسیار باریکی وارد حفره ی مورد نظر شده و بیش از نیم لیتر اوزون خالص به صورت مرطوب وارد می‌گردد.
اوزون از دیوارهای روده جذب جریان خون خواهد شد.
این فرایند بدون درد بوده و موجب اکسیژنه شدن و تغذیه رسانی خون می گردد. - تزریق گاز اوزون در گوش
- نوشیدن آب اوزونه
برای درمان بیماری های لثه، زخم های دهان، برفک دهان، زخم‌ها، سرماخوردگی، آنفولانزا و بیماری های ویروسی
نوشیدن آب اوزون دار سطح کلی اکسیژن بدن را افزایش داده و موجب تسریع فرایند ترمیمی می‌شود. - جذب اوزون از طریق پوست
دوش اوزون نیز نامیده می‌شود
استفاده از بخار اوزونه در سراسر دنیا توسط متخصصین زیبایی، متخصصین ستون فقرات و در ماساژ درمانی رایج است. - استفاده از روغن زیتون اوزونه
می‌توان یک قاشق چای خوری روغن زیتون اوزونه را یک یا دو بر در روز مصرف کرد تا بدن مقدار یکنواختی از اوزون را دریافت کند.
کاربرد اوزون تراپی
اوزون تراپی به دلیل افزایش سرعت ترمیم سلول ها می تواند در پیشگیری، کنترل و درمان بیماری های زیر موثر باشد:
- بیماری‌های قلبی و عروقی
- تصلب شرایین
- هایپر کلسترومی
- افزایش سرعت گردش خون
- تسکین درد آنژین صدری
- تومورهای سرطانی، لنفوم و سرطان خون
- روماتوئید و آرتروز
- آلرژی ها
- مولتیپل اسکلروزیس یا MS
- بهبود آلزایمر و بیماری پارکینسون
- مشکلات پوستی همچون جوش، آکنه و اگزما
- انواع زخم مانند زخم سوختگی، زخم پا، زخم بستر، زخم دیابتی
- کولیت، پروستات، آنال فیشر، کاندیدیازیس
- درمان عفونت های قارچی، تریکامیوناسیس و سایر فرم‌های واژینیت
- بهبود التهاب مثانه، فیستول مثانه و سرطان مثانه
- درمان ایدز، هرپس، هپاتیت مونونوکلئوز و سیروز کبدی
- افزایش سرعت بهبود آسیب های عضلانی مانند پارگی یا کشیدگی تاندون، لیگامان یا رباط ها
- درمان سریع تر آسیب های مفصلی پس از جراحی
اوزون تراپی زخم دیابتی
زخم دیابتی اغلب در پی خراشیدگی های ساده، خون مردگی و بریدگی پیش می آیند.
زخم دیابتی نیز مانند زخم بستر، مزمن بوده و به دلیل وجود عفونت اغلب به سختی درمان می شود.
برای درمان زخم مزمن باید از ترکیب روش های مختلف استفاده نمود.
ارگانیسم های درون زخم در مقابل بسیاری از درمان ها مقاوم بوده و عملا به تکثیر و وخامت شرایط ادامه می دهند.
درمان های دیگر زخم دیابتی را در پست زیر بخوانید:
زخم دیابتی
درمان عفونت با اوزون تراپی زخم
اوزن درمانی موضعی و مداوم می تواند فرصتی برای غیر فعال سازی اکثر پاتوژن های آسیب رسان استفاده شود.
به این ترتیب چرخه شدید و خطرناک عفونت متوقف شده و این روند به بهبود و التیام زخم عفونی می انجامد.
علاوه بر این، تحریک جریان خون موجب افزایش تغذیه رسانی و رسیدن سلول های سیستم ایمنی به موضع زخم می گردد.
اکسیژن مولکولی است پایدار که خود به خود تجزیه نمی گردد.
اما چنانچه در مجاورت انرژی قرار گیرد شکسته و به دو اتم اکسیژن تقسیم می گردد که همان گاز اکسیژن فعال است.
اتم اکسیژن با عوامل آسیب رسان (اکسیدانت ها) اطراف پیوند ایجاد کرده و آنها را اکسید می کند.
در نتیجه اکسید شدن این عوامل آسیب زا غیر فعال می شوند.
بنابراین چنانچه تجمع اکسیژن فعال بر روی زخم علاوه بر ضدعفونی کردن، باعث ترمیم بافت و حتی رگ زایی نیز می گردد.
روش نگهداری و انتقال گاز اوزون برای مصارف پزشکی
نگهداری گاز اکسیژن فعال بصورت تزریق در کپسول گاز و حمل و نقل آن مقدور نمی باشد.
اما می تواند با تزریق آن در روغن های زیتون، کنجد و آفتابگردان به دلیل خاصیت طبی هر دوی آنها، فعل و انفعالات اکسیژن فعال را متوقف نمود.
اوزون را می توان در دمای زیر صفر درجه مومیایی نموده و به صورت کرم حاوی اکسیژن فعال استفاده نمود.
خوشبختانه تعدادی از پزشکان داخل نیز از این روش ها استفاده می نمایند.
کرم اوزون | ژل اوزون
در این روش زخم بیمار را داخل آب قرار داده و یا به وسیله کیسه هایی مناسب می پوشانند.
با تزریق گاز اکسیژن فعال به طور مرطوب به داخل زخم فرایند ترمیم و ضدعفونی انجام می گیرد.
پس از هر مرحله اکسیژن تراپی سطح زخم را به کرم های حاوی اکسیژن فعال آغشته می کنند.
این کار علاوه بر ترمیم زخم باعث خشک شدن بافت سطحی، ریزش بافت مرده و عفونی زخم می شود که نوعی دبریدمان است.
به این ترتیب زخم مسیر بهبود را طی کرده و با رگ زایی و گرانولاسیون ظاهر قرمز ایجاد می شود.
